Sen benim arkadaşımsın, uzaklarda olsan bile
Sesini duyamasam ve yüzünü göremesem de
Merakta etmiyor değilim, belli etmesem de
İçimde yaşıyorsun, yazılarda ve güzel dileklerde
Sen benim arkadaşımsın,
Sesini duyamasam ve yüzünü göremesem de.

Yakamozun pırıltısı çekti beni sana
Hani o biraz çekingen, biraz sessiz, en çokta dostluğunla
Bir nedendir yaşamak, bazen sevgi ve bazen de  arkadaşça
En zor  anında, bir de beraber gülerken bu dünyaya
Sen benim arkadaşımsın, uzaklarda olsan da 
Yüzünü göremesem ve sesini duyamasam da. 

İstersen kelebekler ortak dostumuz olsun
Senden bana, benden sana mesajlar uçursun
Denize bıraktığın selamı yakamozlar taşısın
Kardelen gibi tüm güzellikler sana erken ulaşsın
Masmavi gökyüzü sevgiyle dostluğumuza hayran baksın
Dedim ya, sen benim bir tanem arkadaşımsın.

Bana yabancı değilsin, 
Kendi ellerim, gözlerim ve hatta hislerimsin
Düşümdeki en güzel dostum, yani gerçek olan hayalsin
Bana uzak değilsin, bil ki  uzakları yakın eden sensin
Senin varlığın, ve bir de bana olan güvenin
Sen benim içimdesin,
İşte söylüyorum, 
En güzel arkadaş benim için sensin...

Ben sana "canımsın" diyemedim
Hiç fırsat vermedin
Ben sana hiçbir şey söyleyemedim
Aslında sen benim, hiçbirşeyimdin.

İçimin yandığı anlarda hiç yanımda olmadın
Buz gibi olurdum
Hele bir de yağmur yağıyorsa
Ben sana "canımsın" diyemedim
Yağmur damlasının
Bir yaprağın üzerinden düştüğü an gibiydin
Gönlümden de öylece kayıp gittin
Aslında sen benim, hiçbirşeyimdin.

Ben sana büyük söyledim
"Ömrüm boyunca" dedim
Gel gör ki 
Sensiz bir ânı bile tüketemedim
Başımı ellerim arasın alıp
"Ben ne yaptım" dedim
Çok istedim, fakat
Ben sana hiçbir zaman
"Canımsın" diyemedim
Gece bir yıldızın kayması gibiydin
Gökyüzünü aleve vererek kendini yok ettin
Benim gönlümü de öylece yakıp gittin
Ben sana hiçbirşey söyleyemedim
Bana hiç fırsat vermedin
Ve sen benim, hiçbirşeyimdin
Aslında sen;
Hiçbir zaman benim değildin.

Düşümde,
Lambaların hep söndüğü anı istedim
Ellerim ellerine dokunduğunda
Yaşamayı çok sevdim
Gözlerimiz buluştuğunda.

Ne yazık o günden sonra
Lambalar hiç sönmedi.
Hep koştum gökkuşağına yetişebilmek için
Ayaklarım yaralandı
Dizlerimde derman kalmadı
Meğer hepsi bir hayalmiş
Yetişemedim, fakat
Renkleri ve güzelliği içimde kaldı

Bir gece düşümde seni gördüm
Ağlıyordun ve bağırıyordun
Bana koşuyordun, fakat düşüp kalıyordun
Bu bir rüya diye sesleniyordum sana
Nedense duymak istemedin
Her yerin kanla doldu
Biliyordum, bütün kabahat bendim
Oysa ben seni düşümde
Gökkuşağının altında
Bana gülümsemeni görmek istedim
Hiçbir zaman göremedim
Çünkü, ben o günden sonra
Asla düş görmedim.

Saatime baktım, evimin balkonundaydım
Ağustos un onaltı sı, saat gece onbir i gösteriyordu
Ay' ı seyrediyordum, dolunayı
Biraz serinlemişti hava
Ve havada bulutlar Ay' ı kapatmak için yarışıyorlardı
Derken Ay kapandı ve
Karanlığa büründü gözlerim ve bir de kalbim
Nedense Ay' a baktığımda
Ben hep seni hatırlıyordum
Bulutlara çok dargındım
Milyonlarca seven göz gibi Ay'ı aradım
Balıkçıların dualarına çok kızdım
Seven tüm kalplerin adına,
Gökyüzü adına, aldığım nefes adına
Tuttuğum sözler adına, seninle tattığım güzellikler adına
Yalvardım Mevla' ya,
Ne olur, Ay ışığını gönder bana.

Ne yazık,
Ben seni hiçbir zaman göremedim
Sadece fikrimin derinlerinde
Ve de kalbimin içinde sakladığım
Bir kır çiçeğimdin.
Büyüdü o kır çiçeği, içime sığmaz oldu
Düşlerimi bile yırtarak haykırdım
Bana söyleyeceğin bir tek söz için
Bil ki canımı verirdim
Sen tüm gücünle zorladın ses tellerini, bağırdın
Yazık, ben seni duyamadım, uzaktaydın
Yani damarlarımdaydın
Hissettiğim ama duyamadığımdın
Görmeyi çok istediğim ve dokunamadığımdın
Oysa ben seni düşümde
Gökkuşağının altında
Bana gülümsemeni görmek istedim
Hiçbir zaman göremedim
Çünkü ben o günden sonra
Asla düş görmedim.

Bir gün 
Seni düşünürken uykuya daldım
Kavuşmayı çok istedim
Lûtfettin Allah'ım
Seveni sevdiğine gösterdin
Bir melek gibi gökkuşağının altında
Ellerini uzatıp gülümsedin bana
Hep koştum gökkuşağına
Yani sana, yani sonsuzluğa
Ayaklarım yaralandı
Dizlerimde derman kalmadı
Yetişemedim,
Renkleri ve güzelliği içimde kaldı
Yazık ki, Mevla' m ruhsat vermedi bize.
Olsun, nasıl olsa sonunda
Yine gördüm seni düşümde.

Ve hayaller güvensizlikle yıkılır
İnandırmak zorunda değilim sana kendimi
Yine de kalp durur, sevdiğine kırılır
Yıkılır bu dünya, tüm hatıralar yok olur
Geride birtek gözyaşlarımla yazdığım
Anlamsız şiirlerim kalır...

Biliyormusun;
Bana gökyüzü güveniyor
Her gece onu, hayran hayran seyrettiğimi biliyor
Yeryüzü bensiz yapamaz
Her gün yolda yürürken, adımlarımı sayıyor
Ağaçlar beni çok sever ve kuşlar ve çiçekler
Her gün onlara binlerce kere gülümsediğimi bilirler
Ve bana çok güvenirler,
Onları incitmeyeceğime emindirler
Yıldızlar beni çok severler
Onlara her gece,
Yeni bir isim yakıştırdığımı bilirler
Her gün yüzlerce kere,
Gözgöze gelirim ben onlarla
Tüm duygularımı paylaşırım
Sonsuz güven ve aşkla.

Ve insanlar;
Ve insanların bazıları bana güvenmezler
Sadece güveniyor gibi görünürler
Aslında bu onların kendi bileceği bir şey
Hiçbiri umurumda bile değiller
Bir insana zorla sevdiremezsin kendini
"Bana güven" diyemezsin
Eğer kalbindeki yangını hissetmiyorsa
Ve aslında güvenmeden seviyorsa
Ona bir tek söz söyleyebilirsin
"SEN BİLİRSİN" !

Güven nedir ki ?
Ne kadar basitçe söyleniveriyor
Evet bu dünyada,
Bir insana güvenmek çok zor

Ve güven gözlerde başlar
Sevgi gibidir
Kalbe yerleşir
Sözlerde kilitlenir
Duygularla perçinleşir
Aşkla birleşir
Ve karşılıklı hissedilir
Biz birbirimize asla güvenemeyiz
Çünkü;
Hiçbir zaman gözgöze gelemeyeceğiz.

Yağmurlar ben ağlamadan yağmazlar
Bu dünyada beni sadece yağmurlar anlar
Bilirler; Benim sana olan sevgim,
Gökkubbeyi titretir,
Arşı ihtizaza getirir,
Tüm yıldızları,
Sadece senin için avuçlarımda toplayabilirim
Çünkü ben seni sonsuz severim
Ve sana yağmurlar kadar güvenirim
Yağmurlar gibiyim
Yani yağmurun toprağa güvendiği gibi
Ben de sana güvenirim.
Çiçeklerin rüzgarlara,
Gün ışığının güneşe güvendiği gibi
Gecenin ortasında parlayan ay ışığına
Ve aslında, kendime güvendiğim gibi
Sana sonsuz güvenirim.

Ve hala senin içindeki Ben'de
Güven duygusu yoksa
Boşver, uğraşma boşuna
Çünkü gözlerime bakamayacaksın asla
İçimdeki güveni aktaramayacağım sana
Şimdi sana bir tek şey söyleyebilirim.
"SEN BİLİRSİN" ...

İnan seni kaybetmek için sevmedim
Ellerini kaybetmek istemedim
Saçlarını, varlığında yok olduğum gözlerini
Varlığını kaybetmek istemedim
Ve tüm hislerini
Ben seni sen olduğun için sevdim
İnan seni kaybetmek için sevmedim

İçinden içimin yok olmasını istemezdim
Seni istiyorum, kırlarda arzu ettiğim çiçekler hatırına
Seni istiyorum, denizdeki umman anısına
Ben seni istiyorum
Bir başıma yürürken yollarda
Kalbimden kalbine akan gözyaşları yangınında
Yeminler olsun gideceğini bilemedim 
Varlığını kaybetmek istemedim
Ben seni sen olduğun için sevdim
İnan seni kaybetmek için sevmedim

Kal desem kalmazsın, gel desem gelmezsin
Coşkun çağlayan ırmaklarda buluşalım o zaman
Kimsenin bilmediği
Sadece senli ve benli
İçindeki gizli sevdayı ver bana
Bulmak istiyorum sendeki beni
Varlığını kaybetmek istemedim ki
Ellerini kaybetmek istemedim
Varlığında yok olduğum gözlerini
Ben seni sen olduğun için sevdim
İnan seni kaybetmek için sevmedim.

Ağustos sıcağının alevinde kaybettim seni
Sabah serinliğinde aradım sesini
Geceleri ay ışığına sordum sensizliği
Bir çay bahçesinde otururken bile
Aklımdan geçmedin değil hani.
Kırılan bir bardağın sesiydin
Gürültülü şehrin kalabalığını her an haykırışıydın
Ellerinden oyuncağı alınmış bir çocuğun
Donuk bakan gözleriydin
Saatler gibi, günler, aylar
Ve hatta
Yıllar gibi ağır ağır geçtin içimden
Yeter ki üzülme sen
Ömrün boyunca eksilmesin tebessümün yüzünden
Yine de bilmeni isterim
Varlığını kaybetmek istemedim ve tüm hislerini
Ben seni sen olduğun için sevdim
İnan seni kaybetmek için sevmedim.

Yokluk olmasaydı gurbette olmazdı
Gurbet olmasa sevdanın anlamı kalmazdı
Bir seversin bin ayrılırsın gurbet adına
Gözlerini kapatır,
Kaşlarını çatar,
Kızarsın yüreğinden tüm sevdalarına
Belki bir sevda kalmıştı geride
Belki bir can dostun, arkadaşın
Olsun ne fark eder,
Nasıl olsa hepsini yüreğine kapatmışsın
Yani gurbeti yüreğine asmışsın.

Yaz memleketim, bana bir şeyler yaz
Suyunun kirecini, kesilen ağaçlarını
Ardı ardına dikilen beton yığınlarını
Buna rağmen;
Beni nasıl özlediğini,
Artık, bunaltan havanı
İçime çekemediğimi yaz.
Sen daha iyi bilirsin uzakları
Olduğun yerde durduğundan
Anlarsın elbette gurbetin yaralarından
Yaz memleketim, bana yaz
Kışın beni nasıl üşüttüğünü
Yağmurlarınla saçlarımı
Sırıl sıklam ıslattığını,
Dar sokaklarını,
Kesik kesik yanan
Sokak lambalarını yaz
Çukurlarını, bozuk yollarını
İçinden geçip, içime akan
Seyhan nehrini,
İnsanların ve vefasızlıklarını yaz,
Bu benim gurbette geçirdiğim,
İlk yaz.

Yaz dostum bana da yaz bir şeyler,
Hep benden değil ya,
Biraz da senden gelsin selamlar
Düşte gör gurbeti,
Nasıl ararsın biliyor musun memleketini
Ne olur kısa yazma
Anlat bana uzun uzadıya
Hatta hiç bitmesin
Okuyayım yazdıklarını, gurbet boyunca.

Yaz sevdam, sen de yaz
Bana bir şeyler yaz
Anlat bana;
Nasıl geçti bensiz bu yaz
Daha ne mevsimler geçecek,
Bu sadece ilk yaz.
Yaz sevdam, beni özlediğini yaz
İçinde yanan alevin seni yaktığını
Söndürebilmek için hep ağladığını yaz
Ben yokken saçlarını kısalttığını
Artık gözlerine sürme çekmediğini yaz,
Hiç pencereye yaklaşmadığını yaz.
Ömrünü, ömrüme adadığını
Resmimi öpmekten nasıl da yıprattığını
Beni sana soran deniz mavisi gözlerini
Ellerimi arayan ellerini
Bensiz buruk çarpan yüreğini yaz.
Umut dolu özlemini ve hislerini
Beni Allah'a emanet ettiğini yaz
Söyle bana sevdam;
Nasıl geçti bensiz bu yaz
Daha ne mevsimler geçecek
Bu sadece ilk yaz.

Ben insanları sonsuz sevdim
Görmeden sevebilmenin okulunu bitirdim
Her insanın içindeki sevdayı aradım
Neyi özlemişlerse onu özledim
Neyi istemişlerse ben de onu istedim
Dualarına her zaman âmin dedim.

Güldüm geçtim bazen
Bazen, gün oldu yağmur gibi ağladım
Ve bazen de kalbim burkuldu, kanadım
Her şeye rağmen yine de sevmeye çalıştım
Şimdi daha anlıyorum ki;
Milyarlarca yıldız arasında
Bir tek kırmızı gül aramışım.

Artık eskisi kadar gülmüyor yüzüm
Senden uzaktayım ya
Bitmiyor gönlümdeki hüzün
Ah sen ne serinsin, ne kadar serin
Okyanus kadar derin.

Anlatamıyorum bu sevdayı
Ah bir yazabilsem gerçek hislerimi
Bir anlatabilsem  içimdeki seni.

Bu kadar kolay mı gülmek ?
Bu kadar zor mu senin için
Seviyorum demek
Yoksa inanmıyor musun sevdama
Dinle bak !
Bir tel saçın için
Ölmek lazım, ölmek... 

Her gün yanında olamamaktan korkuyorum
Sesini duyamamaktan
Seni  görünce, sana alışmaktan da korkuyorum
Nedense sensizlikten de korkuyorum
Bir gün hoşça kal demenden
İstemesem de;
Bir gün, bir gül gibi
İçimde solmandan korkuyorum
Hafızamda bırakacağın hatıralardan
Hatıralardan kaçamamaktan
Adını unutamamaktan korkuyorum
Ah be güzelim;
Ben seni sevmekten korkuyorum.

Benimkisi sadece bir sevda
Göz yaşlarımla söndüremediğim
Korkularımı yenemediğim
Söyleyemediğim
Fakat, kendimi tükettiğim
Ve beni;
Yedi kat yerin dibine sokan
Utandıran, korkutan
An be an içimi yakan
Cesaretsiz bir sevdan
Bu nasıl bir sevda ?
Anlayamıyorum
Ah be güzelim;
Ben seni sevmekten korkuyorum.

Biliyor musun;
Aklımdan hiç çıkmıyorsun.
Sen benim;
İmkansızlar bahçesinden koparttığım
Edâlı gülümsün.
Hiçbir zaman koklayamayacağım
Adını söylerken burkulacağım
Sevmekten hep korkacağım
Fakat, ömrüm boyunca unutmayacağım
Edâlı gülümsün.
Ah be güzelim;
Aslında sen benim,
Kendi ömrümsün.

Seni her an,
Hayal etmediğimi mi sanıyorsun ?
Tabi ki bilemiyorsun,
Uzaklardasın, gelip halimi görmüyorsun.
Rüyalarıma girmediğini mi sanıyorsun ?
Çok yanılıyorsun,
Sensiz olan rüyamı hatırlamıyorum.
Seni sevmediğimi mi zannediyorsun ?
Elbette bilemiyorsun,
Narin ellerinle, yüreğime dokunamıyorsun.

Bu kadar zorken sensizlik
Seni son kez göremeden ölürsem
İçine batmaz mı ?
Sana olan özlemim,
Yüreğine taş gibi oturmaz mı ?
Yani, üzülmez misin ?
Yani, gözlerin ağlamaz mı ?
Öyle durabilir misin dimdik ayakta ?
İpek saçlarına benim yerime dokunabilir misin ?
Benim yerime, gözlerine dalabilir misin ?
Kendin için ağlayabilir misin ?
Sımsıkı sarılabilir misin ? 
Ölümüne sevebilir misin ?
Adını benim gibi,
Bu kadar güzel söyleyebilir misin ?
Söyle bana;
Sana yandığım kadar yanabilir misin ?
Seni özlediğim kadar, özleyebilir misin ?
Aynada her sabah,
Kendine bakabilir misin ?
Benim seni görmek istediğim gibi
Kendini görebilir misin ?
Ben yokken;
Bir kendi, bir de benim yüreğimi,
Acaba,  ikisini birden taşıyabilir misin ?
Ne olur söyle 
Son kez seni göremeden ölürsem
İçine batmaz mı ?
Sana olan özlemim,
Yüreğini sızlatmaz mı ?
Üzülmez misin gülüm ?
Yani gözlerin ağlamaz mı ?

Penceredeki tek çiçek de soldu
O da seninle birlikte yok oldu
Biriniz sonsuza, diğeriniz yokluğa.
Yüreğimden de öylece koptun
Kelebek misali
Belki de başka kalplere kondun.

Zavallı çiçekten ne istedin be güzelim
Bari gitmeden son bir kez sulasaydın
Mesela, eskisi gibi onunla konuşsaydın
O senin çiçeğindi.
Yemin ederim,
Senin kadar güzeldi.
Hem susuzluk,
Hem de suskunluk
Maalesef;
Güzelim çiçekten geriye kalan,
Pencere kenarına savrulmuş
Bir parça kırmızı toprak
Ve sana olan sevgim kadar,
Büyük boşluk !..

Sen beni seviyorsun
Bu gün hissettim
Korkuyorsun, söyleyemiyorsun
Aslında, biliyorum
Hiçbir zaman söyleyemeyeceksin
Zaten istesen de söyleyemezsin
Çünkü;
Bizimkisi ne arkadaşlık
Ne de bir sevda
Bu iki duygunun arasındayız galiba.

Sen beni seviyorsun
Bu gün hissettim
İçimdeki volkan patlarken
Serin akarsu gibi üstüme geldin
Bütün suç benim,
Seni de ateşimle buhara çevirdim
O güzelim bahar kokunu
Her lâhza içime çektim
Sana olan sevdamı,
Sadece mısralarda yazdım ve yaşadım
Sevdim, seni çok sevdim
Sen de beni seviyorsun
Bu gün hissettim...

Sen nereden bileceksin yalnızlığı
Hiç, mecbur kalıp
Bir duvarla konuştun mu ?
Ya da kuru bir saksıya
Sevdanı anlattın mı ?
Yatağında uzanmış halde
Kendi kendine konuştun mu ?
Tek dostumsun diyerek
Bir sigara yaktın mı ?
Sen nereden bileceksin yalnızlığı 
Hayatında hiç yalnız kaldın mı ?
Yokluğun içindeyken
Varmışsın gibi davrandın mı ?

Bir yalnızlıkla, bir başımayken,
Eskilerde kalan bir şarkı
Hatırlatsın istedim seni bana.
Hiç dokunmadım masanın üstündeki
Tozlu resmine,
Aslında hiçbir şeye dokunmuyorum,
Hâla, havlun kapının arkasında asılı
Kim bilir, belki bir gün gelirsin diye.
Ve hâla ağlıyor küçük kuşumuz
Senin yokluğuna.
Son kez su içtiğin bardakta
Hâla, ruj izi duruyor,
Nemli dudaklarını arıyor.
Bilmiyorsun belki ama, aynayı hâla silmedim
Yazdığın son sözleri okuyor yüreğim.

Yeter artık bu kadar acı,
Yak mektupları, yık beni
Yok et hasreti, bitir sevgiyi
Her şeyi bitir, tüm sevdamızı
Hatta sil kalbinden adımı
Ve dağla yüreğini
Kapat sevgi kapılarını
Bir ah çek içinden
Kurşunla vurulmuş gibi derinden.
Bir vah de benim için
Sona eren sevdamız peşinden.

Gerçek mutluluğu buldum seninle
Ölmek istiyorum teninde
Ölmek istiyorum, gözlerim gözlerinde
Ve bir gün, seni tanıdım işte
Nasıl oldu bilmiyorum
O gün benim için,
Gerçek bir mutluluktun içimde
Sonra, her yerde sen vardın
Ben beni unuttum seninle
Yetmedin bana, daha çok istedim seni
Yokluğunu çok hissettim ama;
Hiç yılmadım ve belli etmedim sana
Yine de mutluydum işte
Çünkü sevdayı ve hasreti öğrettin bana
Yandım bir kere tâ derinden
Burada tomurcuklar açmaz sen yokken
Rüzgar esmez, güneş hiç doğmaz
Şehrin bütün yağmurları içime yağar
Sel olup yüreğimi sular
Orada sen varsın
Yani bir gül  fidanısın
Her gün biraz daha seviyorum
Ve içimde öyle büyütüyorum
Her an sevgimi veriyorum sana
Çünkü biliyorum;
Sevgiyle büyütülen bir gül
Asla solmaz iki cihanda.

Gerçek mutluluğu buldum seninle
Ölmek istiyorum teninde
Ve ölmek istiyorum, gözlerim gözlerinde.

Beni sevmek kolay değildir
Dikenli tellerin arasından geçmek gibidir
Bazen neşelenip, çoğu zaman üzülmektir
Beni sevmek;
Bazen yaşamak, çoğu zaman da sevgiden ölmektir
Çok ağlayıp, az gülmektir
İçin yanarken bile tebessüm etmektir
Çok söze niyet edip, az söz söylemektir
Beni sevmek kolay değildir
Beni sevmek;
En zor anında bile beni düşünmektir
Yürümeyi bırakıp, koşabilmektir
Sözünü bilmektir, özünden dönmemektir
Beni sevmek;
Duygularını gizlemeyip, dürüstçe söylemektir
Gurbet adına ne varsa her şeyi bilmektir
Beni sevmek kolay değildir
Senin küçük yüreğin kaldırmayabilir
Bütün bunlara rağmen;
Beni sevmek, imkansız da değildir...

Seni sevmek;
Bir menekşeyi koklayıp gülmektir
Bir güle dokunmaktır, bir de öpebilmektir
Her yeni gün hayatı biraz daha sevebilmektir
Üzüntüye dair her şeyi silebilmektir
Feza' dan dünyayı seyredebilmektir
Seni sevmek;
Hayata gülmektir
Geceleri yıldızların arasında olduğunu bilmektir
Gündüzleri içimde yaşadığını hissetmektir
Seni sevmek;
Her gülüşün için bin defa ölebilmektir
Yokluklar silip, varlığı cana getirmektir
Bir güvercin misali özgürce uçabilmektir
Bal dudağından dökülen
Tane tane sözlere güvenebilmektir
Seni her an düşünebilmektir
Hep yanımda olduğunu zannetmektir
Uğrunda seve seve, her şeyi feda edebilmektir
Yani, seni yaşamaktır,
Hayatı her an gönlünde paylaşmaktır
Seni senden almaktır,
Tüm bu güzelliklere rağmen,
Benim için;  Seni sevmek,
Zamanı durdurabilmek kadar da
İMKANSIZDIR...

İnan seni üzmek istemezdim
Ne olur, affet beni
Gerçek nedir, biliyor musun ?
Sensizliği gururuma yediremiyorum
Seni çok arzuluyorum
Bu gece de olduğu gibi
Seni her saniye arıyorum
Özlüyorum seni, çok özlüyorum
Yüreğimdeki aşkı bilmiyorsun.

Ne olursun ağlama,
Üzülmek yakışmıyor sana
Hep gülmeni istiyorum
Ben varsam eğer burada
Bil ki senin için yaşıyorum
Yeşil gözlerinde kan kırmızı yaşlar güzel durmuyor
Senin gözlerin,
Benimse yüreğim kanıyor
Dalgalı saçlarına durgunluk yakışmıyor
Biliyorum, benim yüzümden rüzgâra direniyor
En güzel çiçekleri topladım sana
Bir kısmını saçlarına tak,
Bir kısmını koynunda sakla

Her ânımda sen varsın
Ve ben ne zaman şiir yazmak istesem
Senden başkasına yazmak istemiyorum
Bitmiyorsun içimde, bitmiyorsun
Arttıkça, daha çok artıyorsun.

Ne zaman gözlerim buğulansa
Uzaklara dalıyorum
Bir başkası için hiç ağlamadım
Senden başkasına da ağlayamıyorum.
 

İlk yağmurun toprağa düştüğü ân gibisin
Hani o, taptaze toprağın mis kokusu var ya !
Bir daha böyle güzel kokmaz toprak, bilirsin
Ben yağmur olsam, sen toprak
Yaz, kış demeden üzerine yağsam
Sen hayat versen tüm dünyaya
Ve her zaman böyle güzel koksan.

Ay gibi doğdun gönlüme
Güneş gibi ısıtsan beni her üşüdüğümde
Gecelerde olsan, gecelerde
Yıldızları kopartsam yüreğimden
Hasretle doldursam ellerine.

Bir gün bekliyorum, senli bir gün
Gözlerim,  gözlerindeyken
Beraber ölelim istersen,
Ellerimi vücudunda gezindirirken
Sımsıkı sarılırken sana
Dudaklarım kilitlenir, bal dudaklarına
Tenin gül kokar, her yerinde çiçekler açar
Hepsi sana benzer,
Koklamaksa bana düşer.

İstersen bir çiçek hediye edebilirim sana
Dalından kopartmamak şartıyla
Ve istersen elele yürüyebilirim seninle
Uzun uzadıya herhangi bir yerde.

Ara sıra istersen göz göze gelebilirim
Ve sana;
"Deli gönlüm seni seviyor" diyebilirim
Ve eğer istersen sana,
Senin kalbin gibi tertemiz olan
Kendi ömrümü hediye edebilirim...

Her şeye rağmen yinede sevdim seni
Her gün yeniden özledim seni ve sesini
Senden umudumu hiç kesmedim ki
Hiçbir şeyi senin kadar arzulamadım
Sadece bir resmini istemiştim
Vermedin be bir tanem, vermedin
Tamam anladım;
Demek ki çok şey istemişim...

Sen yardım etmesen
Tek başıma taşıyamazdım bu ağır yükü
Yine de, bu yükü çok seviyorum
Kalbim kadar ağır çünkü
Bil ki ömrümün sonuna kadar severek taşırım
Yeter ki bir ucunda senin ellerin olsun
Bir ucunda da gözlerimiz buluşsun... 

Biri var,
Belki bana çok uzak
Belki de benliğim kadar yakın

Evet ve nihayet, birisi var
Yüreği sonsuz sevgi dolu
Çok cana yakın ve insanlara sevdalı
Bütün bu güzelliklere rağmen
Yine de yüreği bazen ağlamaklı
Aslında bilmiyor,
Onun o güzel gözlerinden dökülen
Dünyanın en güzel,
Sevinç ve sevda gözyaşları

Sana ağlamak kötüdür diyemem
Bazen ben de ağlıyorum
Yağmur yağıyorsa ve bir de yalnızken
Gözlerim buğulanıverir
Uzaklara bakarken
Öylece duygululanıveririm işte
Bir insanı;
Yani bir çiçeği düşünürken.

Bilmelisin ki, bir nehir gibisin
Nereye baksam oraya akıyorsun
Aktığın her yeri,
Sonsuz sevginle yakıyorsun
Bir de beni düşün, beni;
Her an içimde bir volkan gibi patlıyorsun.

Hayatta en zor şey sevgi ve hasrettir
Biliyormusun, gökyüzü neden bu kadar gizemlidir
Ve biliyormusun, okyanus neden bu kadar derin ve serindir
Neden rüzgar ara sıra çıkıverir
Neden kuşlar özgürce uçabilir
Ben biliyorum ve hala öğreniyorum
Evrende her şey;
Birbirine sevdalı ve hasret içindedir.

Hiçbir insanı menfaat için sevmedim
Ve hiçbir şeyi dürüstlüğe değişmedim
Biliyorum sen de benim gibisin
Yani ben senim, sen de bensin
Özgür bırak duygularını
Nereye gitmek istiyorsa oraya gitsin
Hayatta böyle değilmi zaten,
Yani, sonsuz hasret ve sevgiyi yaşamak için...

Çok özledim seni
Aradan çok uzun zaman geçti
Galiba iki saat gibi bir süreydi
Kısa gibi görünse de;
Benim için iki yıla bedeldi.

Çok özledim seni
Duymak istiyorum ipek sesini
Biliyorum, çok şey istiyorum
Ve farkındayım, imkansız sevda benimkisi

Çok özledim seni
Bu gece dört te aniden Sen diye uyandım
Oturdum bir başıma
Yine, Sen diye ağladım
Gözlerimden dökülen her damla gözyaşımda
Seni aradım,
Yazık ki çok uzaktaydın
Sonra, gecenin karanlığına inat
Aydınlık bir şiir yazdım
Her yer ışıl ışıl oldu
Çünkü seni ve benim sana olan hislerimi anlattım
Bu da yetmedi;
Elimde olmadan çok duygulandım
Ağladım, ağladım...
Yazarken hiç aldırmadan
Bembeyaz kağıdı gözyaşlarımla ıslattım
Biliyormusun ?
Şu an, bir şiir değil;
Gözyaşlarımı okuyorsun.

Seni çok seviyorum
Ömrün boyunca hep gülmeni istiyorum
Zararı yok ben senin yerine de ağlarım
Ağlamaya alışkınım...

Bazen seni kaybetmekten  korkuyorum
Sana karşı korkularım var benim
Bir türlü söleyemiyorum
Tüm bunlara rağmen
Bir tek şey biliyorum
Ben seni seviyorum.

Biter deme bu sevda bana sakın
Sen bana kendimden daha yakınsın
Gözyaşlarımsın, mutluluklarım
Ancak sen istersen vazgeçerim
Tüm bu güzellikleri,
Ölene kadar  içimde saklarım
Kalbine nasıl girdiysem
Öylece sessizce çeker giderim.
Her zaman olduğu gibi
Seni sadece kendi içimde özlerim...

Birkaç şey söylemek istiyorum
Sen ve sevgi üstüne
Çünkü sen ve sevgi üst üste
Ayrı değilsiniz birbirinizden
Bir bakış kadar yakın
Ve bir gülüş kadar da sıcacık.

Aşk dediğin nedir ki ?
Hissettin mi yüreğimin titremesini ?
Neden arıyorsun uazklarda
Yanı başında duruyor ya
Yine sevginle baksana bu dünyaya
Göreceksin;
Ben ve yağmurlar gelecektir aklına.

Bir sevgi, bin gülüştür
Bir sevgi, birçok ağlayıştır
Bir sevgi, amansız sızlanıştır
Bir sevgi, senin gibi sensizliktir
Ve bir sevgi;
İnan seni sonsuz sevmektir...

Duyguların duygularımdır
Beni yine gecelere mahkum ettin
Bana yazdığın her mısranda seni hissettim
Sensiz geçen her ânıma sitem ettim.

Bir ilkbahar günü gibi içime doğdun
Bir yaz günü gibi seni arzuladım
Bir sonbahar günü gibi sensizliği yaşadım
Bir kış günü gibi yokluğunla kanadım.

İmkansızlar şehrinde
Birbirimizden habersiz dolaşıyoruz
Her çiçeği "bu sen misin" diye kokluyoruz
Yalan işte bu, koca bir yalan
İkimizde aslında ayrılığı istiyoruz
Kavuşmanın, zamanı durdurabilmek kadar
Olanaksız olduğunu biliyoruz
Nedendir bilemem ama;
Yine de birbirimizi çok seviyoruz.

Bir sevda var aramızda
Birimizden birimiz inkâr ediyor olsak ta
Seviyorum ben seni
Bitmez tükenmez bir aşkla
İtiraf edemiyoruz, cesaretsiziz
Birbirimizi kaybetmekten korkuyoruz
Duygularımızı söyleyemiyoruz
Bir aşk için çok yeteneksiziz.

Bazen o kadar hızlı başlıyoruz ki
Birden herşeyi söyleyiveriyoruz
Koşuyoruz duygulara, hülyalara dalıyoruz
Ancak durunca, yorulduğumuzu anlıyoruz